หาดกมลา วันสงกรานต์

วันนี้ เราแวะมาหาดกมลากันบ้าง มาถึงช่วงบ่ายสาม แดดยังแรงอยู่ แต่ก็มีลม ช่วงนี้ยังมีคนไม่เยอะมาก

หาดกมลา อยู่ถัดลงมาทางใต้ของหาดสุรินทร์ มียาวความยาวประมาณ 2 กิโลเมตร ห่างจากแหลมสิงห์ประมาณ 1 กิโลเมตร หาดกมลามีอนุสรณ์สถานสึนามิอยู่ที่บริเวณสวนสาธารณะเฉลิมพระเกียรติ 100 ปี สร้างขึ้นเพื่อรำลึกถึงความสูญเสียจากสึนามิ มีประติมากรรมชื่อว่า “จิตจักรวาล” บริเวณเหนือหาดยังมีที่พัก ร้านค้า ร้านอาหาร ส่วนของที่พักก็มี โรงแรม Intercontinental, Twinpalms Montazure และ Novotel

หาดที่นี่มีหาดทรายกว้างมาก ทรายก็ละเอียด เดิน หรือวิ่งกันสบายเลย

ตำบลกมลาแบ่งพื้นที่ออกเป็น 6 หมู่บ้าน คือ บ้านบางหวาน บ้านเหนือ บ้านนอกเล บ้านโคกยาง บ้านหัวควน และบ้านนาคา

ที่มาของชื่อตำบลกมลามีการสันนิฐานต่างกันตามร่องรอยประวัติศาสตร์และเรื่องราวตำนานเล่าขานสืบทอดกันมาเป็น 2 แบบคือ

1. ข้อสันนิษฐานจากหลักฐานทางประวัติศาสตร์ ตำบลกมลา เป็นตำบลในอำเภอกะทู้ จังหวัดภูเก็ต ชื่อนี้เป็นชื่อเดียวกับ กราบาลา หรืออ่าวลึกนั้นเอง แต่ได้เพี้ยนจาก กราบาลา ไปเป็นกรามาลา และกรามารา แล้วกลายเป็น "กำมะรา”อีกนัยหนึ่งมีข้อสันนิษฐานว่า จากหลักฐานทางโบราณคดีเช่น ตำนาน พงศาวดาร ตลอดจนประวัติศาสตร์ ได้กล่าวถึงตำนานเมืองนครศรีธรรมราช อาณาจักรตามพรลิงค์ ได้ระบุว่า"เมืองตะกั่วถลาง"เป็นเมืองลำดับที่ 11 ตามเมืองนักษัตรของอาณาจักร ชื่อว่า"เมืองสุนัขนาม"หรือเมืองประจำปีจอ มีตราประจำเมืองเป็นรูปสุนัข และผู้ปกครองภูเก็จสมัยนั้นได้ถือรูปสุนัขมายกย่องนับถือ ซึ่งเมืองนี้อาจตั้งอยู่ที่อำเภอกระทู้ บ้านกมลาจึงอาจจะเพี้ยนมาจากชาวบ้านโบราณเรียกว่า "บ้านกราหม้า" (สำเนียงภูเก็ต) มีความหมายว่าหมู่บ้าน"ตราหมา"ซึ่งตรงกับตราประจำเมือง"สุนัขนาม"ในอดีต จนกระทั่ง ทำเนียบท้องที่ของกระทรวงมหาดไทย พ.ศ.2486 หลังจากนั้นจึงมีผู้เกิดความคิดขึ้นว่า กำมะรา แปลไม้ได้ จึงได้เปลี่ยนให้เป็น กมลา เป็นภาษาไทยผสมอินเดีย แปลว่า ดอกบัว 2. ตามตำนานเล่าขนสืบทอดต่อกันมาว่า มีชาวบ้านคนหนึ่ง ชื่อตายมดิง บ้านเดิมอยู่ที่ กะรน มีอาชีพทำสวนกล้วยที่ป่าตอง นอกจากนี้แกเป็นคนแก่เรียน มีตำรามากมายเก็บไว้ที่ตำบลกมลา มีอาวุธประจำกายคือ หอก ซึ่งใหญ่มาก ไม่สามารถแบกได้เหมือนหอกทั่วไป จำเป็นต้องลากอยู่เป็นประจำ คือลากจากป่าตอง เพื่อทำสวนกล้วย(มีใบตองมากจึงเรียกป่าตอง) ลากไปบ้านกมลาเพื่อศึกษาตำรับตำรา และลากกลับบ้านที่กะรน(บ้าน) เป็นอย่างนี้อยู่ตลอดชีวิต หมู่บ้านที่เก็บตำราของตายมดิง จึงกลายเป็นบ้านกมลา ปัจจุบันคำว่า ตำรา ภาษาพูดถิ่นใต้ จะพูดว่า ตำมหรา และอาศัยสำเนียงใต้นี้เอง (ขอบคุณข้อมูลจาก https://ppcold.blogspot.com/2016/07/blog-post_28.html)

มาดูหาดมุมสูงๆ กันบ้าง